De toekomst klopt niet aan - ze roept
Jongerenprotesten op Schiphol leggen de vraag op tafel wie de morele last van de klimaatcrisis draagt
Dit stuk verkent boosheid als katalysator voor verandering en benoemt de psychodynamiek onder protest. Het nodigt leiders uit om de stem van de toekomst plek te geven in besluitvorming en verantwoordelijkheid te nemen voorbij korte termijn belangen met systemisch bewustzijn.
De toekomst klopt niet aan – ze roept
De recente klimaatprotesten op Schiphol werpen een scherpe vraag op voor leiders in zowel het bedrijfsleven als de politiek: wie draagt de morele last van de klimaatcrisis? Terwijl jongeren hun boosheid en onvrede uiten, lijkt het alsof de samenleving collectief de toekomst heeft weggewuifd. De paradox is duidelijk: we bevinden ons in een tijd waarin de urgentie van de klimaatverandering niet meer kan worden ontkend, maar waarin de bereidheid om de nodige veranderingen door te voeren vaak ontoereikend blijkt. De vraag die voortkomt uit deze protesten is dan niet alleen: wat gaan we doen, maar: wie is er bereid om de verantwoordelijkheid te dragen?
Deze jongeren, die met vastberadenheid de straat opgaan, tonen ons een spiegel: een spiegel waarin we de impact van onze keuzes op de toekomstige generaties moeten zien. Maar wie luistert er in jouw organisatie naar deze stem, die roept om verandering, om rechtvaardigheid en om verantwoordelijkheid?
Wie draagt de morele last van de toekomst?
De kern van de klimaatprotesten is niet alleen de roep om actie, maar de onmiskenbare vraag: wie draagt de morele verantwoordelijkheid voor het nalaten van de nodige veranderingen? Terwijl de protesten vaak worden gepresenteerd als een verzet tegen de gevestigde orde, zijn ze eigenlijk een signaal van de afwezigheid van een ethische benadering van de toekomst. De jongeren die op Schiphol staan, brengen ons niet alleen hun onvrede, maar ook de impliciete vraag: waarom heeft de vorige generatie – en de huidige leiders – niet eerder actie ondernomen?
Psychologisch gezien is deze boosheid een katalysator voor verandering. Boosheid ontstaat wanneer we ons machteloos voelen of wanneer we zien dat er keuzes worden gemaakt die niet in overeenstemming zijn met de waarden die we als samenleving zouden moeten koesteren. Deze boosheid is geen tijdelijke emotie; het is een krachtige aandrang die niet meer genegeerd kan worden. Het is de reflectie van een systeem dat faalt om de belangen van de toekomst te beschermen. Dit stelt leiders voor de uitdaging om niet alleen te reageren op de acties van protestgroepen, maar om fundamenteel na te denken over de rol die zijzelf spelen in het ondersteunen of blokkeren van die noodzakelijke veranderingen.
Leiderschap in deze tijd vraagt niet alleen om de executie van strategieën, maar om het dragen van een ethische verantwoordelijkheid die verder gaat dan het hier en nu. Het vraagt om het begrijpen van de morele last die niet alleen door de jongeren wordt gedragen, maar door elke generatie die ervoor kiest om stil te blijven staan terwijl de aarde in een versneld tempo verandert.
De kracht van boosheid en burgerlijke ongehoorzaamheid
Als we naar de protesten kijken, zien we niet alleen een groep die zich uitspreekt tegen een onrechtvaardig systeem, maar ook een collectieve kracht die wordt aangewakkerd door de psychodynamiek van boosheid. Deze boosheid is niet slechts de reactie op een gebrek aan actie; het is de weerspiegeling van een diepgeworteld gevoel van onrecht. Boosheid is een krachtige emotie die kan dienen als een brug naar verandering, mits deze wordt begrepen en geuit op een manier die kan leiden tot constructieve dialoog.
In dit geval is de boosheid van de jongeren een vorm van burgerlijke ongehoorzaamheid – een manier om de gevestigde orde te laten weten dat er een grens is bereikt. Het systeem heeft te lang gefaald om de noodzakelijke veranderingen door te voeren en de protesten zijn een vorm van druk op diegenen die de macht hebben om verandering te brengen.
Als leider van een organisatie ben je niet geïsoleerd van deze maatschappelijke bewegingen. De vraag is: hoe reflecteer je de urgentie van deze protesten in je eigen organisatie? Waar sta jij als het gaat om de verantwoordelijkheid van je bedrijf ten opzichte van de planeet en toekomstige generaties? De uitdaging is niet alleen om snel te reageren op de eisen van deze tijd, maar om proactief een visie te ontwikkelen die de lange termijn, de ethiek en de maatschappelijke verantwoordelijkheid van je organisatie omvat.
Welke plek heeft de stem vn de toekomst in jouw organisatie?
Wat vraagt deze tijd van jou? Kun jij de oproep van de toekomst horen, die door de jongeren wordt uitgedragen? En wanneer je de roep hoort, ben je dan bereid om te handelen, zelfs wanneer het ongemakkelijk is, zelfs wanneer de gevolgen onduidelijk zijn?
Leiderschap in deze tijd vraagt om het durven dragen van twijfel en verantwoordelijkheid. Het vraagt om de moed om niet alleen te handelen in het belang van het heden, maar om te denken aan de impact van je keuzes op de toekomst. De toekomst klopt niet aan – ze roept. En de vraag is: wie luistert er in jouw organisatie naar die stem?
Geschreven door Koen de Snoo
