De onzichtbare muur jongeren en de woningmarkt
Jongeren voelen zich buitengesloten op de woningmarkt en vragen om erkenning en invloed op besluiten die hun toekomst bepalen
Vanuit een psychodynamisch en systemisch perspectief laat dit stuk zien hoe het woningmarktdossier meer is dan een prijsprobleem. Het gaat om plaats geven aan een generatie die geen stem ervaart in regels en ritmes die door vorige generaties zijn gezet en om leiders die verantwoordelijkheid nemen voor echte participatie en menselijkheid in beleid.
De onzichtbare muur: jongeren en de woningmarkt
De discussie over jongeren op de woningmarkt heeft de laatste jaren steeds meer op scherp gestaan. Terwijl de prijzen de pan uit rijzen, voelen veel jongeren zich buitengesloten van een toekomst die hen eerder was beloofd. Er is een paradox die steeds zichtbaarder wordt: terwijl de maatschappij roept om vernieuwing en verandering, lijkt de ruimte voor jongeren om deze veranderingen vorm te geven steeds kleiner te worden. Het lijkt wel alsof een hele generatie zich op een kantlijn bevindt, wanhopig zoekend naar een plek in een systeem dat hen systematisch buiten de deur houdt. De vraag is dan niet alleen hoe we de woningmarkt hervormen, maar hoe we deze generatie een plaats geven in een verhard systeem.
Als leiders moeten we ons de vraag stellen: hoe geven we jongeren écht ruimte in een wereld die hen steeds meer uitsluit? Waar is de ruimte voor hun stem, voor hun toekomst en voor hun behoeften? Het gaat niet alleen om het oplossen van een woningprobleem; het gaat om het erkennen van de diepere gevoelens van vervreemding en onzekerheid die deze generatie met zich meebrengt.
Het generatieconflict
Het is belangrijk te begrijpen dat het huidige generatieconflict niet alleen een kwestie is van economische factoren zoals woningprijzen, maar dat het ook psychologische wortels heeft. Jongeren voelen zich vaak buitengesloten van het systeem, niet alleen omdat ze niet in staat zijn om huizen te kopen, maar ook omdat ze het gevoel hebben dat hun toekomst wordt bepaald door regels die door vorige generaties zijn opgelegd zonder hen daadwerkelijk een stem te geven in het proces.
Psychodynamisch gezien is dit buitensluiten een bron van diepe frustratie. Wanneer een groep mensen zich niet erkend voelt door de systemen die hen zouden moeten ondersteunen, ontstaat er een gevoel van wanhoop en verzet. Dit leidt tot de vraag: hoe kan een systeem, dat gebaseerd is op stabiliteit en continuïteit, ruimte maken voor de nieuwe generatie, die zich vaak gedwongen voelt om tegen het systeem in te vechten om gehoord te worden?
Leiders die deze dynamiek begrijpen, zien dat het probleem niet alleen om woningprijzen draait. Het gaat om de manier waarop systemen zijn ontworpen om te dienen, en hoe ze, ondanks hun goede bedoelingen, niet altijd in staat zijn om de veranderende realiteit van de maatschappij en haar jongere leden te weerspiegelen.
De kloof: een mini-casus
Stel je voor dat je een CEO bent van een bedrijf dat werkt aan de ontwikkeling van nieuwe woningprojecten. Je bedrijf heeft een breed scala aan betrokkenen, van investeerders tot de gemeenschap. Je bedrijf heeft zich gecommitteerd aan het verbeteren van de toegang van jongeren tot woningen, maar tegelijkertijd staat het onder druk van aandeelhouders om winst te blijven maken. Hoe ga je om met deze tegenstrijdige belangen?
In plaats van alleen de druk van de markt te volgen, zou het een strategisch inzicht zijn om verder te kijken dan alleen de financiële cijfers. Als leider kun je niet alleen kijken naar de belangen van aandeelhouders, maar ook de bredere maatschappelijke impact van je acties erkennen. Dit betekent dat je als bedrijf ruimte biedt voor de jonge generatie om actief deel te nemen aan de besluitvorming. Het zou niet alleen een kwestie moeten zijn van hen iets gunnen, maar van erkenning van het belang van het hen geven van een stem in het proces. Dit kan zich vertalen in het betrekken van jongeren bij de ontwikkeling van projecten, het luisteren naar hun behoeften en het overwegen van innovatieve oplossingen die hen daadwerkelijk ten goede komen.
Leiderschap gaat in deze context niet alleen over het nemen van zakelijke beslissingen, maar ook over het dragen van de verantwoordelijkheid om de toekomst van de generatie die achter je staat, te steunen. Het vraagt om het vermogen om de ruimte voor deze jonge mensen te openen, zodat ze niet alleen waarnemers zijn van het systeem, maar actieve deelnemers in het vormgeven van de wereld die hen omringt.
Hoe geef jij jongeren een plek?
Hoe kun jij, met alle verantwoordelijkheden die je hebt, ruimte maken voor de jongere generatie om niet alleen gehoord te worden, maar daadwerkelijk deel uit te maken van het systeem? Wat houd jij in stand – juist met de beste bedoelingen – dat hen buiten het systeem houdt?
Leiderschap vraagt niet alleen om strategische keuzes, maar om het geven van plaats en erkenning aan degenen die het systeem vormen. Het vraagt om de moed om niet alleen te reageren op de financiële druk, maar ook om actief deel te nemen aan het proces van sociale verandering. Hoe kun jij als leider ervoor zorgen dat de jongere generatie niet alleen een plek krijgt, maar een legitieme en gewaardeerde inbreng in het systeem dat jij helpt vorm te geven?
Geschreven door Koen de Snoo
